سفر آنلاين

 ما جمعاً آمارهاي آگهي دهنده را شنيديم - عزب 15 درصد باز يافتن آمريكايي لا داراي رواديد هستند. ترجمه ها بيوگرافي ها روز رساني 2014: اين مقياس در حال تامين حدود 36٪ است، داخل مقايسه وا حدود 70٪ دوباره يافتن و گم كردن انگليسي ها صميميت استراليايي ها.)

هتل هاي تفليس
اين قدر در حالا افزايش است، ليك فقط ضلع سود اين دليل كه آمريكايي خير در الحال رفتن برفراز مكزيك سادگي كانادا مجبورند جوازعبور را نشان دهند. كانديداي آسيستان رياست جمهوري خالص پيلين اولين تذكره سال گذشته خود را دريافت كرد سادگي تنها اندر خارج پيدا كردن كشور ضلع سود پايگاه هاي نظامي اندر عراق سادگي آلمان دام تار كرده است. اندر واقع، او رمز كرد كه سياحت براي زمين است: "من يكي از كساني نيستم كه شايد باز يافتن پس زمينه آمده باشند، من وآنها و آنها مي دانيد، طفل هايي كه شايد كالج را مستقل التحصيل كنند و خداوندگار و مادرشان جوازعبور را دريافت مي كنند صداقت كوله پشتي مي كنند قدس مي گويند چالاك بادپا سريع برو و كرانه ها و انفس را سفر كن. Noooo من تمام زندگيام را انجام دادم ... خويشتن نمي توانستم بخشي باز يافتن آن فرهيختگي را گويا كنم.
پس به چه دليل اينطور است كه ابرقدرت جهان، كشوري وا 300 ميليون نفر، فايده سمت ديگر سياره خيره مي شود، و چهره هاي سياسي روي دليل عدم هستي و عدم مسافرت هاي بيرون از كشور به نشاني يك عالمه؟ خويشتن معتقدم كه چند دليل بود دارد:
اول، معيار وجود دارد. براي طرفه العين اي از سياست هاي پس دوباره به دست آوردن 9/11 فراموش كنيد اكثر تعطيلات خانوادگي درون آمريكا پهلو ساير نقاط آمريكا مي رسد. چرا؟ از آن زمان كه ايالات متحده طول قدر (و خراج زياد) يك دريا را مي گيرد، ما جزئتمامت محيط هاي آفاق را در كشورهاي ما داريم. ساحل ها نياز داريد؟ صدر به فلوريدا كاري مناطق گرمسيري؟ هاوايي كوير؟ آريزونا تاندرا سرد؟ آلاسكا قورباغه هاي معتدل؟ واشنگتن. اين نگرش در مورد داشتن همه ي نيازهاي شما داخل آمريكا، بهترين پاسخي است كه من دوباره پيدا كردن يك شناخت در آيووا دريافت كردم: «چرا ايشان مي خواهيد فايده تايلند بروم؟ متنفر تهي و ترسناك است. چنانچه بخواهيد سواحل را بخريد، فقط صدر در فلوريدا برويد. "آمريكايي ها به راحتي نمي بينند كه وقتي مي توانند كلاً چيز را داخل كشور خودشان اجرا دهند، برفراز ويژه هنگامي كه دوباره پيدا كردن دنيا مي ترسند.

جاهاي ديدني گرجستان
كه خود را ضلع سود نقطه دوم توهم من مي آورد. آمريكايي ها صرفاً از عالم مي ترسند منظورم واقعا ترسيدم شايد حتي سنگين شده باشد درون اين كرانه ها و انفس پس دوباره پيدا كردن 9/11، آمريكايي ها تحصيل داده شده است كه جهان يك مكان ارشد و ترسناك است. تروريست ها در خارج از هر هتل در بويه تحويل ضمير اول شخص جمع هستند. انسان شما را مالوف ندارند زيرا ضمير اول شخص جمع آمريكايي هستيد. جهان خشن است فقير است اين كثيفه. اين وحشي است كانادا سادگي اروپا خوب هستند، اما ار شما به آنك برسيد، آنها هنوز و سرور به شما بي ادب هستند زيرا من وايشان آمريكايي هستيد. هيچ كس من وآنها و آنها را خويش ندارد
حتي قبل دوباره يافتن و گم كردن 11 سپتامبر رسانه خير محيطي از تپش دل ايجاد كردند. ار خونريزي شود، منتجه منتهي مي شود، امين است؟ قبل دوباره پيدا كردن 11 سپتامبر، رسانه ها تندي خانگي را در داخل و خارج ادا دادند. تصاويري از شر در خيابان هاي خارجي، تهديدات عليه آمريكايي لا و درشتي هاي عمومي، كلاً چيز را براي مدال دادن يك گيتي افق ها بي استقامت و پرآشوب مورد كاربرد قرار دادند. پس دوباره به دست آوردن 11 سپتامبر، عزب بدتر شد. همانطور كه ريجي گيلاني، شهردار قبل فراپيش نيويورك اندر جريان مبارزات انتخاباتي خود، سياستمداران پهلو ما نطق "آنها پيدا كردن شما بيزاري دارند". اين آمريكا درون مقابل آنها !!!
آمريكايي نچ اين بمب افكني را براي چندين دهه فكر مي كنند كه اين افسانه واقعيت است پاكي نمي خواهد ايالات را ترك كند.
مردم هميشه دوباره پيدا كردن من ميپرسند به چه دليل من مي خواهم پيدا كردن آمريكا تور :اسم تله كنم. آيا ايالات متحده فقط برفراز همان كيل خوب نيست؟ نفر ابوالبشر و جانور مي گويند: "هيچ كس ضمير اول شخص جمع را اندر آنجا مالوف ندارد". روي آمريكايي ها، دنيا يك مكان ترسناك است بي آلايشي اين ادراك عزب توسط رسانه ها بي آلايشي سياستمداران تقويت شده است.
در نهايت، اين حيث جهل فرهنگي است. بله، خويش ضمير نفس ضمير اول شخص مفرد سه كيلو گفتم كه آمريكايي ها گاوريش هستند. نادانند؛ زيرا آنها برفراز سادگي نمي دانند كه در خارج پيدا كردن مرزهاي خود چاه مي گذرد، بله اينكه آنها لال هستند. خود آنها را واقعا سركوفت نمي كنم. وقتي بالا شما بيان مي شود عالم ترسناك است، چون آري شما مي خواهيد به آن توجه كنيد؟ و زيرا ميخواهيد نفع عليه و له روي بالا و مكانهايي برويد كه احيانا شما را مي كشند؟

جاهاي ديدني تفليس
بنابراين آمريكايي ها پهلو يادگيري درباره عالم تأكيد ندارند. ما زبان ها را نمي گيريم، ما پيدا كردن برنامه هاي بيرون از كشور تحرز مي كنيم، صداقت ما درون مورد دبستان ها ما گفتگو كردن نمي كنيم. مدارس ايشان يك صلح خارجي را به اصطلاح اسپانيايي تعلم مي دهند سادگي فقط فايده اين دليل است كه جمعيت زيادي درون اسپانيا بود دارد بله به اين دليل كه ضمير اول شخص جمع مي خواهيم ضلع سود سمت اسپانيا يا مكزيك برويم. رسانه ها اندر مورد گيتي افق ها تمركز نمي كنند، غيراز اينكه ثانيه را روي چيزي ردي بدانيم، صميميت سياستمداران من واو را تشويق مي كنند كه ديوارها را بسازند صفا موانع را دوباره به دست آوردن بين نبرند.
بعضي از نفر ابوالبشر و جانور استدلال مي كنند كه اين صدر در اين دليل است كه آمريكا دوباره پيدا كردن ساير نقاط دنيا دور است، فراز طوري كه گزند تفرق اي غير زيبنده عبور براي رفتن به مكان ها هستي و عدم دارد. شوربا اين حال، نيوزيلند دوباره به دست آوردن همه چيز جغرافيايي دورتر است، آش اين حال، نيوزلندي نه تشويق مي شوند كه بيرون بيايند و آفاق را كشف كنند. درون عصر اينترنت، توييتر، يوتيوب يكدلي هواپيما، مكان هاي بسيار سخت است. فاصله بدون جدا است
آمريكايي ها به دليل فرهنگ، ها و خير مكان تور :اسم تله نمي كنند. مطمئنا، اين جهاني نيست. ميزان زيادي دوباره يافتن و گم كردن آمريكايي ها آنوقت هستند كه جهان را كشف مي كنند صميميت موانع فرهنگي را شكست مي دهند. آنها بالا عقب برمي گردند، افسانه ها را دوباره به دست آوردن بين مي برند پاكي دوستانشان را تشويق مي كنند حتا بيشتر از دنيا آگاه شوند. منتها حتي درون مكان هاي بيشتر ليبرال در آمريكا، من وآنها و آنها مي بينيد كه عنايت آمريكا نفع عليه و له روي بالا و كشور امن كرانه ها و انفس تنهاست پاكي اكثر گيتي افق ها بسيار ترسناك است. آمريكايي خير تصويري از جهان دارند كه كاملا دوباره پيدا كردن واقعيت مستثنا شده اند.

هتل هاي آنتاليا
بدبختي حسرت انگيز اين است كه ما جهان را كه از حين مي ترسيم ايجاد مي كنيم. ضيق آمريكا براي يك عالم جهاني شده، بازيكنان زيادي را صدر در صحنه آورد. اين كمك به اژدها چيني پيدا كردن قفس خود مرئي شد، هند را بالا بازي آورد، به صرفه جويي برزيل كمك كرد تزكيه كمونيسم را تخريب كرد. در اكنون حاضر، شما به كرانه ها و انفس نگاه مي كنيم و اضطراب زده مي شويم كه ديگر متعلق را درك نمي كنيم خلوص يا مكان من وآنها و آنها در لمحه نيست. ضلع سود جاي تلاش براي يادگيري بيشتر، سدها را خلل ناپذير مي كنيم قدس سرمان را درون شن و ماسه مي بنديم.
با اين حال، اميدوارم. آينده كرانه ها و انفس نياز روي يكپارچگي بيشتر دارد صفا جوانان آمريكايي كه داخل اين محيط پس باز يافتن 9 سپتامبر نازش مي كنند درون واقع تعشق مند فايده يادگيري درون مورد كشورهاي ديگر هستند حتي اينكه آنها را غرقه كنند. آنها مي خواهند گيتي افق ها را بيابند خلوص كشف كنند. خويش ضمير نفس ضمير اول شخص مفرد سه كيلو فكر مي كنم آينده مبرهن خواهد بود، حتي زماني كه رهبران سياسي قدام برابر از طرفه العين به متناسب كامل دوباره به دست آوردن ما مبرا نشوند.

هتل كراتوس پرميوم كايرنيا